Wat een geweldig seizoen heb ik dit jaar gedraaid. Het harde werken heeft echt zijn vruchten afgeworpen. Begin mei de kwalificatie World Cup in Oostende voor de WK. Met de tijdrit een gat van 3 min kunnen slaan. De dag na de tijdrit een rustdag om de volgende dag weer te knallen met de wegrit. Vanaf de eerste ronde een voorsprong. De derde ronde/ laatste ronde gaat het mis. Twee keer uit de bocht vliegen en dan vlak voor de finish, na een grote achterstand opgelopen te hebben, sluit ik aan bij de mannen van mijn handbikecategorie. Hier kom ik even op adem. Weer opgeladen zie ik een gaatje verschijnen. Het risico om in de hekken te vliegen neem ik. Ik zet de sprint in en met een wiellengte voorsprong kom ik over de streep naar het goud.
Yes denk ik die heb ik binnen.
Een paar weken later hoor ik dat ik geselecteerd ben voor de WK dat zal plaatsvinden in Zuid- Afrika. In juni zijn de NK's weer aan de beurt. Een mooie testwedstrijd op een heuvelachtigparcours in de gemeente Montferland in 's-Heerenberg. Begin juli vindt de laatste World Cup voor de WK plaatst. Hier verover ik de World Cup leaders Jersey en krijg ik de wereldbekertrofee overhandigd.
Alle doelen die ik tot nu toe had gesteld zijn uitgekomen. De laatste wedstijd voor de WK vindt in Elzach plaats. De tijdrit hier is 9,6 km dit is de laatste test voor mij. Het is een rechte lijn met stijgen en dalen. Als ik over de streep kom hoor ik dat ik derde ben geworden. Door het toepassen van een correctiefactor, omdat er tijdens deze wedstrijd met alle categorien wordt gereden en niet in je eigen klasse qua handicap. Zo dat zit erop.
Nu genieten van een paar weken in Portugal, Rust, ruimte en natuur. Maar er wordt natuurlijk gewoon doorgetraind. Na deze weken van rust vlieg ik vanuit Madrid door naar Zuid- Afrika. Hier zal ik de aankomende week nog een laatste trainingsweek afwerken. Dit trainingskamp is georganiseerd door de UCI als voorbereiding op de WK. Slechtst enkele renners, uit verschillende landen, zijn uitgekozen om hier aan deel te nemen. IK ben er 1 van. Die week verblijf ik op een soortgelijk Papendal, maar dan op zijn Zuid- Afrikaans. Hier kan ik in alle rust wennen aan de hoogte en onder begeleiding van coaches aan mijn techniek werken. Na een week voeg ik mij bij de selectie die de 26ste augustus is aangekomen in Afrika. We verblijven in een Hilton Hotel. De dag daarna gaan we met zijn allen het tijdritparcours verkennen en de volgende dag het wegritparcours. Een groot deel van de ploeg waaronder ik hebben een groot voordeel want, we kennen het parcours al omdat we er in 2015 zijn geweest voor een World Cup.
Het tijdritparcours loopt over de Midmardam in het gebied van Kwazulu Natal. Ik weet deze wedstijd met ruime voorsprong te winnen. De langgedroomde WK tijdirittitel is binnen. Ohhh wat ben ik blij. Twee dagen later vindt de wegrit plaats in het Alexandra Park. Dit is in vergelijking met het parcours bij Midmardam een meer glooiend parcours met meer dalen en stijgen. Ik mag los om 9:13u. Vanaf de eerste ronde heb ik al een grote voorsprong op de Ierse Ciara Staunton. Ik weet haar op een ronde te zetten. Mijn coach schreeuwt naar mij. ''Kom op je hebt hem bijna binnen champagne vanavond''. Nu kan ik even een beetje gas terug nemen. En juichend met een arm in de lucht kom ik over de streep. Ik word gelijk gehopen door de staff want ik ben helemaal leeg. De tranen lopen over mijn wangen. Nu even rustig op adem komen. Ik krijg mijn hersteldrank van de songieur en mijn fiets wordt in de tacx gezet zodat ik even de verzuring uit mijn armen kan trappen. Ik kan het nog steeds niet geloven. Die avond komt het besef pas. Ik ben gewoon TWEEVOUDIG WERELDKAMPIOEN!!!! Nu mag ik een jaar lang de regenboogtrui(en) met trots dragen.
De laatste avond is het feest. Als verassing voor Nederlandse equipe is er een Afrikaanse traditionele dansgroep geregeld om de medailleoogst uitbundig te vieren. De volgende ochtend worden de fietsen ingepakt. Die middag zijn er nog Tandem- en cyclingwedstrijden. Ik ga natuurlijk heen om mijn teammaten aan te moedigen en nog even te genieten. De volgende dag vliegen wij met 14 medailles waarvan 6 wereldtitels weer terug naar het Nederlandse platteland.
Ik ben kapot gestreden en heel erg geleefd. Als ik thuiskom is het hele plein versierd door de buren en bewoners van het plein. Ik word gehuldigd door de wethouder van Sport van mijn woonplaats Hoorn. Zo alles is even klaar denk ik. Maar helaas ik heb geen rust ik wordt platgebeld door kranten voor interviews.
Na dit allemaal heb ik even een paar dagen om bij te komen voordat school die maandag erop weer begint.Dat is wel weer even wennen 6:15u de wekker. Het gewone leven begint weer.
En als mooie afsluiter van een prachtige enerverende periode ligt er een biref op de deurmat van Koning Willem - Alexander met felicitaties voor mijn WK prestaties.
Dit maakt alles nog mooier. Deze brief en de wereldkampioentruien worden zeker ingelijst.
Dit was (in het kort) de samenvatting van seizoen 2017. Veel leesplezier en nu op naar 2018!
