Begin augustus reed ik in Canada de laatste wereldbeker van dit jaar. Met alle wereldbekers gewonnen ging ik vol vertrouwen mijn laatste periode van training in richting het WK. 1,5 week na de laatste wereldbeker had ik een laatste voorbereidingsweek van training met de Nationale selectie op Papendal. Helaas liep deze week anders dan gepland en ben ik aangereden tijdens een training. Het leek mee te vallen de week erna dus ik ging met veel vertrouwen toch richting het WK in Emmen wat 11-15 sep zou plaatsvinden.
Maar de inspanning van de tijdrit op 13 sep bleek toch te vroeg na de aanrijding te komen.Met veel pijn en strakke trillende spieren kwam ik al richting de start. Bij de start dacht ik al op deze manier gaat het heel lastig worden om kracht te leveren. En het werd alleen maar erger want aan het begin van de tijdrit schakelde mijn lichaam zich qua spierkracht helemaal uit en heb de hele tijdrit alleen maar op een arm gereden. Met 1.57 minuut achterstand op mijn tegenstander kwam ik over de streep 10,4 km tijdrijden met zilver. Het enige wat ik dacht was ................... heb ik hier al die maanden voor getraind. Het voelde namelijk echt alsof het goud mij door de vingers glipten. Normaal gesproken is het echt kat en muis met deze tegenstander!
15 sep
De wegrit
Na een dag rust stond ik op 15 september aan de start van de wegrit met een beter gevoel en veel frisser maar helaas zei mijn lichaam na 1,5 ronde stop ermee en ben ik duizelig en misselijk naar de EHBO vervoert. Dan op zo'n moment voel je je echt lullig als je familie, vrienden en sponsoren hebt uitgenodigd om naar het WK te komen kijken en weet je niet hoe snel je dit evenement moet vergeten.
Nu genieten van het off season en doorpakken naar 2020 en alles op alles zetten voor kwalificatie voor Tokyo 2020.
Alle sponsoren bedankt voor het afgelopen seizoen.
@Saunagrosthuizen
@kineticbalance
@Chantalmolenkampfoundation
@Mobilito
@Zirruz
@konijncycling
@fietsenhermans
@Burggraaf
